บางครั้งคนเราก็ต้องการรู้จักร้องขอ

ประธานสมาพันธ์อธิการอาราม ดร. โนทเคอร์ โวล์ฟ กล่าวกับผู้ฟังของท่านในการบรรยายชวนให้คิดเรื่องการว่างงานเช่นนี้ เราควรให้ความสนใจคนว่างงานทุกคน ดร. โวล์ฟ กล่่าว มันเป็นความรับผิดชอบส่วนรวม เวลาที่มีใครกำลังหางานที่เหมาะสม “เราต่างก็ต้องการการรับรองที่มีความหมาย เพื่อให้รู้สึกดีใจและพอใจ และเป็นการเติมเต็มในชีวิต”

ประธานสมาพันธ์โจมตีผู้ประกอบการที่ต้องการลงทุนและได้กำไรตามต้องการ ว่าต้องนึกถึงความรู้สึกของพนักงานในขณะเดียวกัน นั่นคือความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ “ในช่วงวิกฤต บริษัทหลายแห่งไม่ไล่พนักงานออก เนื่องจากห่วงความเป็นอยู่ของครอบครัวพวกเขา และนี่คือสิ่งที่ควรยกย่อง” พนักงานทุกๆคนต้องรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญสำหรับพวกเขา

โวล์ฟโน้มน้าวในตอนเย็นถึงเรื่องความรับผิดชอบตนเองของผู้ว่างงาน ว่าทุกคนควรพักเรื่องรับผิดชอบต่อรัฐและสังคมไว้ก่อน ความรับผิดชอบเบื้องต้นและการหลุดพ้นช่วงว่างงานไปให้ได้ขึ้นอยู่กับผู้ว่างงานเอง “บางครั้งคนเราก็ต้องรู้จักร้องขอและช่วยเหลือด้วยเช่นกัน” ดังนั้นเราควรให้คุณค่าแก่การศึกษา และนั่นหมายถึงการศึกษาแบบองค์รวมเพื่อให้หลุดพ้นจากความต้องการและปัญหา

ตัวของโวล์ฟเองไม่ได้มีสูตรสำเร็จในการหลีกเลี่ยงสภาวะการว่างงาน “การว่างงานเป็นเรื่องน่าผิดหวัง เป็นจุดอ่อนที่ไม่ควรเพิกเฉย

ความพยายามเท่านั้นที่จะทำให้ผ่านมันไปได้: ทั้งสำหรับผู้ประกอบการ รัฐ สังคมและคนว่างงานเอง เราต้องช่วยกันหาหนทางเพื่อก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน”